Πάντα βασικός ύποπτος ο κύριος Β Φοράει μαύρα και πενθεί όλα αυτά που δε βλέπεις Με ένα φως μοναχικό ποίηση πάλι γράφει Και ιστορίες για φίλους που φύγανε νωρίς Ο μυστήριος, ο κύριος Β Ο μυστήριος, ο κύριος Β Ο μυστήριος, ο κύριος Β Ο μυστήριος, ο κύριος... Μην του μιλήσεις για εθισμούς όταν τις σκέψεις στρίβει Μες το σκοτάδι κρύβεται πριν επιτεθεί Με ένα μπουκάλι αγκαλιά έγινε η νύχτα μέρα Τα βήματα του σέρνει στον δρόμο πριν χαθεί Ο μυστήριος, ο κύριος Β Ο μυστήριος, ο κύριος Β Ο μυστήριος, ο κύριος Β Ο μυστήριος, ο κύριος...

Κάθε βράδυ αναρωτιέμαι, αν περνάω ποτέ από τα όνειρά σου Και κάθε βράδυ αναρωτιέμαι, αν για εμένα χτυπάει η καρδιά σου Και κάθε νύχτα που περνά, εσύ σε άλλη αγκαλιά και εγώ πεθαίνω μακριά σου Έψαξα για να σε βρω, κίνησα γη και ουρανό κυνηγώντας μια ματιά σου Μέσα στην νύχτα ψάχνω να σε βρω, τη σκιά σου κυνηγώ Το μόνο που θέλω είναι να είσαι εδώ, να σε δω κι ας χαθώ Μέσα στην νύχτα ψάχνω να σε βρω, τη σκιά σου κυνηγώ Θέλω τόσο να σε δω, να σε δώ και ας χαθώ... Όταν έφυγες μακριά πήρες μαζί σου την χαρά και όλα τώρα σε θυμίζουν Φωτογραφίες μας μαζί, καίγονται μέσα στη σιωπή και εγώ φωνάζω να τις σβήσω Τώρα που να τριγυρνάς σε θυμάμαι να γελάς, πόσο μου λείπει η φωνή σου Ψάχνω τρόπο να σωθώ ή ένα μπουκάλι να πιαστώ για να ξεχάσω τη μορφή σου Μέσα στην νύχτα ψάχνω να σε βρω, τη σκιά σου κυνηγώ Το μόνο που θέλω είναι να είσαι εδώ, να σε δω κι ας χαθώ Μέσα στην νύχτα ψάχνω να σε βρω, τη σκιά σου κυνηγώ Θέλω τόσο να σε δω, να σε δω και ας χαθώ Μέσα στην νύχτα ψάχνω να σε βρω, την σκιά σου κυνηγώ Το μόνο που θέλω είναι να είσαι εδώ ,να σε δω κι ας χαθώ Μέσα στην νύχτα ψάχνω να σε βρω, την σκιά σου κυνηγώ Το μόνο που θέλω είναι να είσαι εδώ ,να σε δω κι ας χαθώ Μια τελευταία φορά να μπορούσα να σε δω να σε φιλήσω και να λυτρωθώ Θέλω τόσο να σε δω, να σε δω και ας χαθώ

Μέσα απ’ του λύκου τη σπηλιά, βρήκα την έξοδο απόψε Ένα χαμένο μονοπάτι σε μια καταπακτή Γιατί είμαι μόνος μου, με τρώει ο πόνος μου; Γιατί είμαι μόνος μου, βαρύς ο δρόμος μου; Φρέσκο φυτίλι μια λάμψη πρόβα τζενεράλε τώρα Άλλο ένα βήμα πιο κοντά στα αστέρια Είναι γλυκιά η φλόγα άμα θέλεις να κοιτάξεις Είναι καυτή η φλόγα άμα θέλεις να καείς Γιατί είμαι μόνος μου, με τρώει ο πόνος μου; Γιατί είμαι μόνος μου, μακρύς ο δρόμος μου; Γιατί είμαι μόνος μου, με τρώει ο πόνος μου; Τελειώνει ο χρόνος μου, τελειώνει ο χρόνος μου Μη με ρωτάς τι κάνω εδώ δεν έχω ανάγκη τον αέρα Έχω πετάξει προς τον ήλιο κάπου 12 φορές Είναι απλό αν ξέρεις από τώρα που θα φτάσεις Δύσκολο είναι μόνο άμα είσαι ήδη εκεί Γιατί είμαι μόνος μου, με τρώει ο πόνος μου; Γιατί είμαι μόνος μου, με τρώει ο χρόνος μου; Γιατί είμαι μόνος μου, με τρώει ο πόνος μου; Τελειώνει ο δρόμος μου, τελειώνει ο δρόμος μου Δεν υπάρχουν πια φίλοι, γυναίκες, παιδιά Τα γένια θ’ αφήσω, τα μαλλιά μακριά Κυνηγοί κι αν με ψάχνουν, ποτέ δεν θα με βρουν Τα σκυλιά τους νεκρά, μια μέρα θα δουν Και πάλι προσπαθώ να βρω τι πήγε λάθος; Και πάλι προσπαθώ να βρω, το τι ζητώ, το τι ζητώ; Και είμαι μόνος μου, με τρώει ο πόνος μου Γιατί είμαι μόνος μου, τελειώνει ο χρόνος μου Γιατί είμαι μόνος μου, μακρύς ο δρόμος μου Τελειώνει ο πόνος μου, τελειώνει ο πόνος μου;

Ο Ορφέας κάθεται σκυφτός και αργοσβήνει συνεχώς Κι άλλη μια μέρα στο σχολειό, θα ήθελε να μην ήταν εδώ Και όλα τα άλλα τα παιδιά, δεν του φερόταν καλά Άλλοι τριγύρω αδιαφορούν, άλλοι κοιτάζουν και γελούν Και όλο ρωτώ κι όλο ρωτώ, αν βρήκε κάποιος το όνειρο του Και όλο ρωτάει και όλο ρωτάει… Τα τελευταία μερόνυχτα, ο Ορφέας δεν είναι καλά Μόνος στην πόλη τριγυρνά και όλα του μοιάζουνε κενά, μα! Στο πάρκινγκ πίσω από το σταθμό, γνωρίζει ένα νεαρό Για τον Ορφέα ήταν αργά, μπλέχτηκε με ναρκωτικά Πάρτυ τρελά πάρτυ τρελά, φώτα τριπάκια και λοιπά Κι αργότερα λιποθυμά, στα σκαλοπάτια της μπροστά. Ορφέα έχουμε πρόβλημα. Ορφέα κοίταξε το μέλλον σου Κι Ορφέας δεν αντέχει πια, και στο κενό χαμογελά Απόψε έχει ξαστεριά και όλα πηγαίνουν καλά Αφήνει ένα σημείωμα και πάνω απ’ την πόλη πετά Όταν πετά-καθώς πετά, όλα ταξίδι τελικά... Και τη Δευτέρα στη σχολή, επικρατεί μια σιωπή Κι Ορφέας δεν είναι εκεί, είναι η θέση του κενή Και πίσω σε μια γωνιά, εκείνη σιγοτραγουδά Ήταν μόνο δεκαεννιά Ήταν μόνο δεκαεννιά Ήταν μόνο δεκαεννιά Ήταν μόνο δεκαεννιά Ήταν μόνο δεκαεννιά ήταν μόνο! Είχε όνειρα, είχε όνειρα Όνειρα... καλά κρυμμένα μυστικά Είχε όνειρα, είχε όνειρα, όνειρα μυστικά...

Απόγευμα παρασκευής, μπύρα πανκ και το κορίτσι μου Κλειστός ο τηλεφωνητής κι έχω ξεχάσει κάθε θλίψη μου Αργότερα τους φίλους μου στο πάρκο θα γυρέψω Και ροκ εν ρολ πιο δυνατά! Παλιά ηχεία θα κλέψω... Και ο μπάτσος με κοιτάξει στραβά όταν πέρνα από διπλά Γιατί στου πανκ το σαματά δεν βρίσκει κάποια γλυκά Ω ω ω, το συναίσθημα αυτό, όσο θέλω και μπορώ Σ’ αγαπάω ρε μωρό και πάντα θα γυρίζω εδώ Ω ω ω, το συναίσθημα αυτό, όσο θέλω και μπορώ Σε γουστάρω ρε μωρό και πάντα θα γυρίζω εδώ Ξεκούρδιστη η κιθάρα μου, από το πρωί στους δρόμους Δεν ξέρω από μουσική και από μετρονόμους Μα δεν με νοιάζει τώρα πια, γιατί έχω βρει τον τρόπο Πετάω πάνω από τα βουνά - πέρα από κάθε τόπο Κι ακούω πάλι μια φωνή, ψιθυριστά να λέει Πως πανκ είναι όλη η ζωή κι ασ’τον κόσμο να λέει Ω ω ω, το συναίσθημα αυτό, όσο θέλω και μπορώ Σ’ αγαπάω ρε μωρό και πάντα θα γυρίζω εδώ Ω ω ω, το συναίσθημα αυτό, όσο θέλω και μπορώ Σε γουστάρω ρε μωρό και πάντα θα γυρίζω εδώ Ω ω ω το συναίσθημα αυτό, όσο θέλω και μπορώ Σ’ αγαπάω ρε μωρό και πάντα θα γυρίζω εδώ Ω ω ω το συναίσθημα αυτό, όσο θέλω και μπορώ Σε γουστάρω ρε μωρό και πάντα θα γυρίζω εδώ Ω ω ω το συναίσθημα αυτό, όσο θέλω και μπορώ Σ’ αγαπάω ρε μωρό και πάντα θα γυρίζω εδώ...

Πάει καιρός που δεν είμαι εγώ Την σκέψη σου να διώξω για λίγο προσπαθώ Να μείνω μόνος θέλω να κάτσω να σκεφτώ Χαμένη μέρα πάλι φεύγω μα οι σκέψεις μου είναι εδώ Η νύχτα έπεσε ξανά Κι εγώ μόνος στο δρόμο τρέχω Τα χέρια μου δε σε κρατάνε πια Κι αυτό το φως δεν το αντέχω Γι’ αυτό θα φύγω, θα φύγω μακριά Και ορκίζομαι θα σου γράφω συχνά Και άμα με ψάξεις και βρεις το κενό Να ξέρεις πως πάντα ήθελα Να έμενα εδώ. Βάζω τα όνειρα μου σε ένα σακίδιο Στις φλέβες μου κυλάει, φωτιάς γονίδιο Την πόρτα κλείνω πίσω, σε αφήνω για άλλη μια φορά Και ροκ εν ρολ στο τέρμα καλύπτει τα λόγια σου πικρά Τώρα μπροστά μου φέγγει ο δρόμος ανοιχτός Μοναδικός εχθρός μου και πάλι ο εαυτός Και πριν προλάβω να βρω, το τι μου λείπει τελικά Απ’ το μυαλό περνάει πάλι η δική σου η ματιά Γι΄ αυτό θα φύγω, θα φύγω μακριά Και ορκίζομαι θα σου γράφω συχνά Και άμα με ψάξεις και βρεις το κενό Να ξέρεις πως πάντα ήθελα Να έμενα εδώ Να έμενα εδώ Κι εκεί που πάω δεν θα με βρεις Μόνη παρέα η σιωπή Και πάντα μόνος θέλω, μόνος θέλω πάλι να ‘μαι Και δεν με νοιάζει τώρα πια ποιος σε κρατάει αγκαλιά γιατί έχω φύγει κι είμαι ήδη μακριά! Γι’ αυτό θα φύγω, θα φύγω μακριά Και ορκίζομαι θα σου γράφω συχνά Και άμα με ψάξεις και βρεις το κενό Να ξέρεις πως πάντα ήθελα Να έμενα εδώ...

Μονάχος πάλι στο μπαρ, πες μου τι κάνω εδώ Διαρκώς πίσω κοιτάζω, πίνω μα δεν μεθώ Ζάλη κι ιδρώτας πάλι. ξυπνάω κι είμαι μοναχός Πίσω πια δεν θα κοιτάζω και δε θα παίζω πια εκτός. Φρικτός ο πόνος που στο κεφάλι επικρατεί Πες μου τι κάνω εδώ; Πες μου τι κάνω εδώ; Ξέρω τους λόγους, για μένα είναι αρκετοί Παντού καπνός και σκόνη, με πνίγουν δεν μπορώ να δω Βουλιάζω σε όλα αυτά, που με κρατούσαν κάτω καιρό Δίνω τις λάθος λύσεις, μα δεν με βγάζει πουθενά Μα δεν με νοιάζει πια, μα δεν με νοιάζει… Έλα και πάρε με από εδώ, δεν αντέχω πια στον κόσμο αυτό Χάπια κι ηρεμιστικά, σε λαβύρινθο με βάζουν ξανά Και με ρουφάει το κενό, όμως στα πόδια μου θα σηκωθώ Και θα αφήσω τα παλιά, να μου θυμίζουν ποιος ήμουν και ποιος έγινα Ρουτίνα πάλι σκέψεις, φυλακισμένος σε κλουβί Πες μου τι κάνω εδώ; Πες μου τι κάνω εδώ; Μη με παρεξηγήσεις, όταν στα μάτια σε κοιτώ Ανάγκη έχω κανέναν, ξέρω πως μόνος μου μπορώ Ίσως να έχω τη λύση, μα να μην θέλω να τη δω Το ξέρω η στάση μου, πως δεν με βγάζει πουθενά Μα δεν με νοιάζει πια, μα δεν με νοιάζει... Έλα και πάρε με από εδώ, δεν αντέχω πια στον κόσμο αυτό Χάπια κι ηρεμιστικά, σε λαβύρινθο με βάζουν ξανά Και με ρουφάει το κενό, όμως στα πόδια μου θα σηκωθώ Και θα αφήσω τα παλιά, να μου θυμίζουν ποιος ήμουν και ποιος έγινα Δεν είμαι ο εκλεκτός! Δεν ειμαι αυτός που ψάχνεις! Είμαι αέρας και βροχή κι αν θα έρθω μην φωνάξεις Κι αν δεν με νοιάζει πια, δεν νοιάζει ούτε εσένα! Άλλη μια νύχτα μόνος μου γυρνάω, γυρνάω... Έλα και πάρε με από εδώ, δεν αντέχω πια στον κόσμο αυτό Χάπια κι ηρεμιστικά, σε λαβύρινθο με βάζουν ξανά Και με ρουφάει το κενό, όμως στα πόδια μου θα σηκωθώ Και θα αφήσω τα παλιά, να μου θυμίζουν ποιος ήμουν και ποιος έγινα

Κάθομαι και πάλι στο παγκάκι το μονό Όλα τα άλλα πίσω αφήνω, και απέναντι κοιτώ Μα ξάφνου σκέφτομαι, πως δεν σε έχω σκεφτεί πολύ καιρό Και χτίζω πάλι ένα σενάριο, κάπως μελαγχολικό... Μα όταν θα σε δω, θα ξεχάσω να σου πω, αυτά που ήθελα καιρό Και πως πεθαίνω να σε δω, μέσ’ στο μυαλό μου είναι απλό μα το μυαλό είναι θολό Και ίσως το Σάββατο να τύχει, κάπου έξω να σε δω! Ξέρω τη τύχη μου γι’ αυτό, ξέρω πως δε θα σε δω Και μονάχος στο μπαλκόνι, και πάλι θα τα πιω Ίσως χρειάζομαι γιατρό, δεν ντρέπομαι γι’ αυτό Ίσως να πάρω και μια γάτα σαν κι εσένα να την πω Σου τραγουδώ! Bonbon je t'aime et si tu m'aimes, Il faut qu' on se revoie, Depuis toujours je pense à toi Je pense à toi Je pense à toi Je pense à toi Depuis toujours je pense à toi Κάθομαι και πάλι στο παγκάκι το μονό Ανάβω και ένα τσιγάρο, μοιάζω με ηθοποιό Κι αχ θα’ χα τόσα να σου πω, αν ήσουνα εδώ Τι λες να γίνει όλο αυτό, λίγο πιο κινηματογραφικό; Ξέρω τη τύχη μου γι’ αυτό, ξέρω πως δεν θα σε δω Και μονάχος στο μπαλκόνι, και πάλι θα τα πιω Ίσως χρειάζομαι γιατρό, δεν ντρέπομαι γι’ αυτό Ίσως να πάρω και μια γάτα σαν κι εσένα να την πω, σου τραγουδώ!