Ο Ορφέας κάθεται σκυφτός και αργοσβήνει συνεχώς
Κι άλλη μια μέρα στο σχολειό, θα ήθελε να μην ήταν εδώ
Και όλα τα άλλα τα παιδιά, δεν του φερόταν καλά
Άλλοι τριγύρω αδιαφορούν, άλλοι κοιτάζουν και γελούν
Και όλο ρωτώ κι όλο ρωτώ, αν βρήκε κάποιος το όνειρο του
Και όλο ρωτάει και όλο ρωτάει…

Τα τελευταία μερόνυχτα, ο Ορφέας δεν είναι καλά
Μόνος στην πόλη τριγυρνά και όλα του μοιάζουνε κενά, μα!
Στο πάρκινγκ πίσω από το σταθμό, γνωρίζει ένα νεαρό
Για τον Ορφέα ήταν αργά, μπλέχτηκε με ναρκωτικά
Πάρτυ τρελά πάρτυ τρελά, φώτα τριπάκια και λοιπά
Κι αργότερα λιποθυμά, στα σκαλοπάτια της μπροστά.
Ορφέα έχουμε πρόβλημα. Ορφέα κοίταξε το μέλλον σου

Κι Ορφέας δεν αντέχει πια, και στο κενό χαμογελά
Απόψε έχει ξαστεριά και όλα πηγαίνουν καλά
Αφήνει ένα σημείωμα και πάνω απ’ την πόλη πετά
Όταν πετά-καθώς πετά, όλα ταξίδι τελικά...

Και τη Δευτέρα στη σχολή, επικρατεί μια σιωπή
Κι Ορφέας δεν είναι εκεί, είναι η θέση του κενή
Και πίσω σε μια γωνιά, εκείνη σιγοτραγουδά
Ήταν μόνο δεκαεννιά
Ήταν μόνο δεκαεννιά
Ήταν μόνο δεκαεννιά
Ήταν μόνο δεκαεννιά
Ήταν μόνο δεκαεννιά
ήταν μόνο!

Είχε όνειρα, είχε όνειρα
Όνειρα... καλά κρυμμένα μυστικά
Είχε όνειρα, είχε όνειρα, όνειρα μυστικά...