Πάει καιρός που δεν είμαι εγώ
Την σκέψη σου να διώξω για λίγο προσπαθώ
Να μείνω μόνος θέλω να κάτσω να σκεφτώ
Χαμένη μέρα πάλι φεύγω μα οι σκέψεις μου είναι εδώ

Η νύχτα έπεσε ξανά
Κι εγώ μόνος στο δρόμο τρέχω
Τα χέρια μου δε σε κρατάνε πια
Κι αυτό το φως δεν το αντέχω

Γι’ αυτό θα φύγω, θα φύγω μακριά
Και ορκίζομαι θα σου γράφω συχνά
Και άμα με ψάξεις και βρεις το κενό
Να ξέρεις πως πάντα ήθελα
Να έμενα εδώ.

Βάζω τα όνειρα μου σε ένα σακίδιο
Στις φλέβες μου κυλάει, φωτιάς γονίδιο
Την πόρτα κλείνω πίσω, σε αφήνω για άλλη μια φορά
Και ροκ εν ρολ στο τέρμα καλύπτει τα λόγια σου πικρά

Τώρα μπροστά μου φέγγει ο δρόμος ανοιχτός
Μοναδικός εχθρός μου και πάλι ο εαυτός
Και πριν προλάβω να βρω, το τι μου λείπει τελικά
Απ’ το μυαλό περνάει πάλι η δική σου η ματιά

Γι΄ αυτό θα φύγω, θα φύγω μακριά
Και ορκίζομαι θα σου γράφω συχνά
Και άμα με ψάξεις και βρεις το κενό
Να ξέρεις πως πάντα ήθελα
Να έμενα εδώ
Να έμενα εδώ

Κι εκεί που πάω δεν θα με βρεις
Μόνη παρέα η σιωπή
Και πάντα μόνος θέλω, μόνος θέλω πάλι να ‘μαι
Και δεν με νοιάζει τώρα πια ποιος σε κρατάει αγκαλιά γιατί έχω φύγει
κι είμαι ήδη μακριά!

Γι’ αυτό θα φύγω, θα φύγω μακριά
Και ορκίζομαι θα σου γράφω συχνά
Και άμα με ψάξεις και βρεις το κενό
Να ξέρεις πως πάντα ήθελα
Να έμενα εδώ...