Μονάχος πάλι στο μπαρ, πες μου τι κάνω εδώ
Διαρκώς πίσω κοιτάζω, πίνω μα δεν μεθώ
Ζάλη κι ιδρώτας πάλι. ξυπνάω κι είμαι μοναχός
Πίσω πια δεν θα κοιτάζω και δε θα παίζω πια εκτός.

Φρικτός ο πόνος που στο κεφάλι επικρατεί
Πες μου τι κάνω εδώ; Πες μου τι κάνω εδώ;
Ξέρω τους λόγους, για μένα είναι αρκετοί
Παντού καπνός και σκόνη, με πνίγουν δεν μπορώ να δω
Βουλιάζω σε όλα αυτά, που με κρατούσαν κάτω καιρό
Δίνω τις λάθος λύσεις, μα δεν με βγάζει πουθενά
Μα δεν με νοιάζει πια, μα δεν με νοιάζει…

Έλα και πάρε με από εδώ, δεν αντέχω πια στον κόσμο αυτό
Χάπια κι ηρεμιστικά, σε λαβύρινθο με βάζουν ξανά
Και με ρουφάει το κενό, όμως στα πόδια μου θα σηκωθώ
Και θα αφήσω τα παλιά, να μου θυμίζουν ποιος ήμουν και ποιος έγινα

Ρουτίνα πάλι σκέψεις, φυλακισμένος σε κλουβί
Πες μου τι κάνω εδώ; Πες μου τι κάνω εδώ;
Μη με παρεξηγήσεις, όταν στα μάτια σε κοιτώ
Ανάγκη έχω κανέναν, ξέρω πως μόνος μου μπορώ
Ίσως να έχω τη λύση, μα να μην θέλω να τη δω
Το ξέρω η στάση μου, πως δεν με βγάζει πουθενά
Μα δεν με νοιάζει πια, μα δεν με νοιάζει...

Έλα και πάρε με από εδώ, δεν αντέχω πια στον κόσμο αυτό
Χάπια κι ηρεμιστικά, σε λαβύρινθο με βάζουν ξανά
Και με ρουφάει το κενό, όμως στα πόδια μου θα σηκωθώ
Και θα αφήσω τα παλιά, να μου θυμίζουν ποιος ήμουν και ποιος έγινα

Δεν είμαι ο εκλεκτός! Δεν ειμαι αυτός που ψάχνεις!
Είμαι αέρας και βροχή κι αν θα έρθω μην φωνάξεις
Κι αν δεν με νοιάζει πια, δεν νοιάζει ούτε εσένα!
Άλλη μια νύχτα μόνος μου γυρνάω, γυρνάω...

Έλα και πάρε με από εδώ, δεν αντέχω πια στον κόσμο αυτό
Χάπια κι ηρεμιστικά, σε λαβύρινθο με βάζουν ξανά
Και με ρουφάει το κενό, όμως στα πόδια μου θα σηκωθώ
Και θα αφήσω τα παλιά, να μου θυμίζουν ποιος ήμουν και ποιος έγινα